Céfalo (hijo de Hermes)

De Wikipedia, la enciclopedia libre
Aglauro es convertida en piedra.

En la mitología griega, Céfalo (en griego Κέφαλος) fue un ateniense, hijo de Hermes y Herse, hija de Cécrope,[1]​ o Creúsa, hija de Erecteo.[2]​ Algunos dicen incluso que es hijo de Pandión.[3]

Eos enamorada de Céfalo, lo raptó y después de unirse a él en Siria concibió a Titono, de quien nació Faetonte o Faetón. De éste Céfalo descienden los reyes de Chipre, en esta sucesión: Céfalo - Titono- Faetonte - Astínoo - Sándoco - Cíniras.[1]

En la Teogonía se dice que Céfalo y Eos fueron los padres (y no abuelos) de Faetonte, y en esta versión Faetonte fue raptado, aún cuando era sólo un niño, por Afrodita, que lo hizo guardián de sus templos.[4]​De acuerdo con los mitos sobre asterismos el lucero del alba, también llamado el Lucífero, Héspero o Faetón, y como en esta última variante se le vuelve a imaginar como hijo de Céfalo y Eos.[5]

Dice Pausanias que en Cerámico (Atenas) el primer pórtico a la derecha es el llamado del rey, donde se sienta el rey que ejerce la magistratura anual de arconte rey. Sobre el tejado de este pórtico hay imágenes de tierra cocida: Teseo lanzando al mar a Escirón y Hémera llevando a Céfalo, del que dicen que era hermosísimo y fue raptado por Hémera enamorada, y que tuvo un hijo, Faetón, que como es fama fue raptado por Afrodita.[6]

Al menos una fuente indentifica a este Céfalo con el otro Céfalo, hijo de Deyoneo, diciendo que este último fue el amante de Eos.[7]Selene, la hermana de Eos, también abdujo a uno de sus hermosos amantes, en este caso, Endimión.[8]

Referencias[editar]

  1. a b Apolodoro: Biblioteca mitológica, 3, 14, 3
  2. Higino: Fábulas 160
  3. Higino: Fábulas 270
  4. Hesíodo, Teogonía 986
  5. Higino, Astronomía poética 2.42.4
  6. Pausanias, Descripción de Grecia I, 3, 1
  7. Escolio a Calímaco, Himnos, III (a Ártemis), 209
  8. Apolodoro, Biblioteca I 7, 5