Despotado de Velbazhd

De Wikipedia, la enciclopedia libre
El principado de Velbazhd (1373-1395).
Estados de los Balcanes centrales que surgieron de la disolución del Imperio serbio en el siglo XIV.

El Despotado de Velbazhd (en búlgaro: Велбъждско деспотство, también conocido como Principado de Velbazhd) fue uno de los efímeros Estados feudales independientes que surgieron después del desmembramiento del Imperio serbio en 1371. Debe su nombre a su capital, Velbazhd, la moderna ciudad búlgara de Kyustendil.

Despotado de Velbazhd (Dejanovic)
Principado
1371-1395

El Despotado de Velbazhd en color verde oscuro
Capital Kiustendil
Entidad Principado
Idioma oficial Idioma serbio
Historia  
 • 1371 Establecido
 • 1395 Disuelto
Precedido por
Sucedido por
Imperio serbio
Reino de Prilep
Eyalato de Rumelia

El Principado estaba localizado entre los ríos

Struma y Vardar e incluía muchos territorios de los actuales países de Bulgaria, Serbia y Macedonia del Norte. Los señores del despotado fueron Jovan Dragaš y su hermano Constantino Dragaš.[1]​ Después de la batalla de Maritza (1371), los hermanos reconocieron la soberanía otomana y gobernaron sus tierras como vasallos del sultán. Velbazhd fue subyugado finalmente por el sultán Beyazid I en 1395.

Referencias[editar]

Fuentes[editar]

  • Велбълждско княжество в Енциклопедия България, Българската академия на науките, София, 1978, том 1
  • Велбъждско княжество и Константин Драгаш в Енциклопедичен речник Кюстендил, Българската академия на науките, София, 1988