Julio Grecino

De Wikipedia, la enciclopedia libre
Julio Grecino
Información personal
Nacimiento 39 Ver y modificar los datos en Wikidata
Antigua Roma Ver y modificar los datos en Wikidata
Fallecimiento Siglo IIjuliano Ver y modificar los datos en Wikidata
Familia
Cónyuge Julia Procilla Ver y modificar los datos en Wikidata
Hijos Cneo Julio Agrícola Ver y modificar los datos en Wikidata
Información profesional
Ocupación Escritor y militar de la Antigua Roma Ver y modificar los datos en Wikidata
Área Viticultura Ver y modificar los datos en Wikidata
Cargos ocupados Cónsul romano Ver y modificar los datos en Wikidata

Lucio Julio Grecino, (en latín Lucius Iulius Graecinus) (¿? - d. de 40 d. C.), fue un senador y escritor agrónomo o geopónico romano, autor de dos libros sobre viticultura, que floreció bajo el imperio de Calígula.

Biografía[editar]

Miembro del orden senatorial, de familia originaria de Forum Iulii (Frejus, Francia), fue tribuno de la plebe y pretor.[1]

Se distinguió por su elocuencia y por el estudio de la filosofía, así como por su conducta ética ejemplar. Precisamente por ello se negó a obedecer el mandato del emperador de acusar falsamente a Marco Junio Silano,[2]​ padre de la primera esposa de Calígula.[3]Séneca, que nunca habla de él sin admiración, cuenta que en consecuencia Calígula ordenó su muerte solo "por ser mejor ciudadano de lo que puede convenir a un tirano".[4]

De su esposa Julia Procilla tuvo al modélico Cneo Julio Agrícola cuya biografía escribió Tácito; tal vez el cognomen de este hijo se debió precisamente a la fama de su padre como agrónomo. Según Plinio el Viejo[5]​ y Columela,[6]​ compuso dos libros sobre viticultura inspirándose en una obra anterior de Julio Ático; esta obra de Grecino no ha subsistido sino en lo que cita Columela de ella.[7]

Bibliografía[editar]

  • Eckhard Christmann, "Iulius IV 9)", Der Neue Pauly (DNP), . Vol. VI, Metzler, Stuttgart 1999, cols 47-48. ISBN 3-476-01476-2
  • Werner Eck, "Iulius II 70) ", Der Neue Pauly (DNP) (DNP). Volumen VI, Metzler, Stuttgart 1999, col. 35. ISBN 3-476-01476-2
  • Hans Gossen, "Iulius 263)", RE, Vol. X-1, Stuttgart, 1918, col. 613.

Referencias[editar]

  1. CIL VI 41069 = AE 1946, 94 = AE 1949, 181, Roma (Italia): [L(ucio)] Iulio L(uci) f(ilio) Ani(ensi) / Graecino / tr(ibuno) pl(ebis) pr(aetori) / M(arcus) Iulius L(uci) f(ilius) Ani(ensi) / Graecinus / quaestor f(aciendum) c(uravit) // L(ucio) I[ulio L(uci) f(ilio) Ani(ensi)] / G[raecino] / t[r(ibuno) pl(ebis)
  2. Tácito, Agric. 4, 1: (...) Pater illi Iulius Graecinus senatorii ordinis, studio eloquentiae sapientiaeque notus, iisque ipsis virtutibus iram Gai Caesaris meritus: namque Marcum Silanum accusare iussus et, quia abnuerat, interfectus est.
  3. Suetonio, Calígula, 23.
  4. Séneca, De benef., II, 21, 5: Si exemplo magni animi opus est, utamur Graecini Iulii, uiri egregii, quem C. Caesar occidit ob hoc unum, quod melior uir erat, quam esse quemquam tyranno expedit. Is cum ab amicis conferentibus ad inpensam ludorum pecunias acciperet, magnam pecuniam a Fabio Persico missam non accepit et obiurgantibus iis, qui non aestimant mittentes, sed missa, quod repudiasset: 'Ego' inquit 'ab eo beneficium accipiam, a quo propinationem accepturus non sum?' Cum illi Rebilus consularis, homo eiusdem infamiae, maiorem summam misisset instaretque, ut accipi iuberet: 'Rogo' inquit 'ignoscas; et a Persico non accepi.' Vtrum hoc munera accipere est an senatum legere?.
  5. Plinio el Viejo, NH. XIV, 33: Nulla vitium minus Italiam amat, rara, parva, putrescens in ea, vino quoque quod genuit aestatem non exuperans; nec alia macro solo familiarior. Graecinus, qui alioqui Cornelium Celsum transcripsit, appellatur non naturam eius repugnare Italiae, sed culturam avide palmites evocantium. ob id fertilitate sua absumi, si non praepinguis soli ubertas lassescentem sustineat. carbunculare negatur, magna dote, si verum est aliqua in vite caelo non esse ius.
  6. Columela, De re rustica, I, I, 14: Cuius velut discipulus duo volumina similium praeceptorum de vineis Iulius Graecinus composita facetius et eruditius posteritati tradenda curavit.
  7. Moréri (1812). «Julius Grecinus». Biografía de Chalmers.