Sonya Hedenbratt

De Wikipedia, la enciclopedia libre
Sonya Hedenbratt

Sonya Hedenbratt y Jimmy Woode en Gotemburgo en 1947
Información personal
Nacimiento 4 de marzo de 1931 Ver y modificar los datos en Wikidata
Oscar Fredriks församling (Suecia) Ver y modificar los datos en Wikidata
Fallecimiento 5 de abril de 2001 Ver y modificar los datos en Wikidata (70 años)
Hospital Universitario de Sahlgrenska (Suecia) Ver y modificar los datos en Wikidata
Sepultura Östra kyrkogården Ver y modificar los datos en Wikidata
Nacionalidad Sueca
Información profesional
Ocupación Actriz Ver y modificar los datos en Wikidata
Años activa desde 1951

Sonya Hedenbratt (Sonya Elisabet Hedenbratt Bolin: Gotemburgo, de Suecia,[1]​ 4 de marzo de 1931 - 5 de abril de 2001) fue una cantante, actriz y artista de revista de nacionalidad sueca.

Biografía[editar]

Inicios[editar]

Siendo joven, y gracias a su hermano mayor, Östen Hedenbratt, que era músico, entró en contacto con la música de jazz. Con el apoyo de Östen, ella tuvo sus primeras actuaciones con diecisiete años de edad. En 1951 ganó un concurso de canto y fue nombrada la "Doris Day de Gotemburgo".

Revistas con Hasse y Tage[editar]

Después actuó con la orquesta de Malte Johnson antes de que Arne Domnérus la llevara a trabajar al Nalen, un local de espectáculos de Estocolmo. Hedenbratt regresó más adelante a su ciudad natal, y el 16 de noviembre de 1957 se casó con Ingemar Bolin (1932–1975). Hedenbratt actuó ocasionalmente en Estocolmo, como para Monica Zetterlund en la revista de Hans Alfredson y Tage Danielsson Gröna Hund, representada en Gröna Lund en 1962. Además, trabajó en un show televisivo con Svend Asmussen y Hoagy Carmichael, durante la visita de este último a Suecia.

La colaboración con Hans Alfredson y Tage Danielsson continuó con las revistas Konstgjorda Pompe (1963) y Gula Hund (1964). Ese año actuó en su primera película, Svenska bilder. Igualmente, Hedenbratt actuó en los espectáculos de cabaret de Beppe Wolgers Farfars barnbarn (1963) y Farfars gladbarn (1965) (en la sala Hamburger Börs) y en la serie televisiva Partaj.

Cantante[editar]

Hedenbratt se hizo verdaderamente popular gracias a las series televisivas Jubel i busken y Låt hjärtat va me, ambas junto a Sten-Åke Cederhök. Hedenbratt y Cederhök se convirtieron en representantes de un género de humor llamado Folklustspel. Ambos actuaron en Valandhuset, en Gotemburgo, y trabajaron en revistas en las salas Lisebergshallen y Berns Salonger, ambas en Estocolmo. En el show Jubel i busken ella cantó Sofie Propp y Min karl lelle Richard, alcanzando la primera de las canciones la lista de éxitos Svensktoppen en el año 1969.

En los años 1990 viajó en gira formando parte de un trío de jazz liderado por el director Sven-Eric Dahlberg, compañero artístico de Hedenbratt durante muchos años.

Hedenbratt no se prodigó en las grabaciones discográficas. Su primer LP, lanzado en 1968, contenía melodías inglesas de music hall con textos en sueco. Su primer disco de jazz se editó en 1978. En 1989 grabó junto a sus amigos músico de jazz el álbum My best friends, y en 1992 lanzó Mamma Blå, con textos de Viveca Sundvall.

Actriz[editar]

Hedenbratt fue también actriz. Interpretó a Emma en la cinta de Ingmar Bergman Fanny y Alexander 1982, y protagonizó shows televisivos como Blå gatan, Mor gifter sig y Taxibilder. En los años 1980 presentó las producciones de televisión Sonya med Y y Jazzmormor.

Últimos años[editar]

Sonya Hedenbratt decidió retirarse en el año 1999, recibiendo un homenaje de sus amigos u colegas artistas el 10 de mayo en el Lorensbergsteatern de Gotemburgo,[2]​ el cual emitió SVT 2 el 25 de junio de 1999.

Falleció en Gotemburgo en el año 2001, a los 70 años de edad,[3]​ y fue enterrada en el Cementerio Östra kyrkogården de dicha ciudad.[4]

Filmografía (selección)[editar]

Teatro[editar]

Discografía[editar]

Cabarets y revistas

Referencias[editar]

  1. Gamla Masthuggspojkar 1992/93: Gamla Masthuggspojkars Tidning, temporada 46, publicado por Föreningen Gamla Masthuggspojkar 1993 ISSN 1401-8071, pág. 7
  2. Sven Malm (12 de mayo de 1999). «Tack för allt, Sonya Hedenbratt». Svenska Dagbladet: 28. Consultado el 16 de abril de 2019. 
  3. Sveriges släktforskarförbund, ed. (2010). Sveriges dödbok 1901-2009 Swedish death index 1901-2009 (en sueco) (Version 5.0 edición). Solna. ISBN 978-91-87676-59-8. 
  4. SvenskaGravar
  5. Bengt Jahnsson (6 de junio de 1964). «Charmörsatir med sting». Dagens Nyheter: 11. Consultado el 22 de enero de 2016. 
  • Riksarkivet, Landsarkivet i Göteborg, ed. (2018). Hundrade och en Göteborgskvinnor / Lisbeth Larsson (red). Arkiv i väst, 0283-4855 ; 22. Gotemburgo. p. 113-114. ISBN 9789198465747. 
  • Möllerstedt, Gunnar; Olson, Björn (1982). Wezäta, ed. Göteborgsjazz: [musiker och dansställen under 50-talet] (en sueco). Gotemburgo. p. 72-75. ISBN 91-85074-97-7. 

Enlaces externos[editar]