Zafer Hanım

De Wikipedia, la enciclopedia libre
Zafer Hanım
Información personal
Nacimiento Siglo XX Ver y modificar los datos en Wikidata
Estambul, Turquía Bandera de Turquía
Fallecimiento Estambul (Turquía) Ver y modificar los datos en Wikidata
Nacionalidad Turca
Lengua materna Turco Ver y modificar los datos en Wikidata
Familia
Cónyuge Kabuli Pasha
Información profesional
Ocupación escritora

Zafer Hanım fue una escritora turca considerada una de las primeras mujeres novelistas de su país.[1][2][3]​ Su nacimiento y fechas de muerte son desconocidos. Según el escritor contemporáneo Mehmet Zihni, era miembro de la familia Fuat Pasha;[4]​ su marido fue Kabuli Pasha, que murió antes que Zafer Hanım publicara su obra.

La novela, titulada Unşk-ı Vatan (en español: El amor a la madre patria), fue publicada en 1877, sólo cinco años después de que el primer novelista varón hiciera lo mismo.[5]​ La trama gira en torno a dos esclavas (en turco: cariye) de origen español llamadas Gülbeyaz y Refia, y sus peripecias para retornar a su madre tierra, la forma en cómo las mujeres de la clase alta sienten simpatía sobre aquello y cómo éstas se sienten de cierto modo exiliadas de sus propias familias tras salir de ellas como novias para formar la propia. El libro está dividido en tres partes e incluye un largo prefacio donde la autora se explaya disculpándose por haber incursionado en la escritura siendo mujer, aunque aclara que la naturaleza del tema abordado se lo permite (el amor a la «madre patria»).[6][7]

Fatma Aliye, quien escribió su primera novela 14 años más tarde que Zafer Hanım, era considerada la primera mujer novelista turca. Sin embargo, actualmente los críticos discrepan sobre quién debería que ser considerada la primera; dado que Hanım escribió sólo una novela, algunos todavía consideran que Aliye debe tener ese honor.[6][8][9]

Según Mehmet Zihni, la forma literaria de la novela era más narrativa que ficción; probablemente sea una narración de una historia real de dos mujeres que vivían en casa de Laz Ahmet Pasha. En 1994, Zehra Toska de la Universidad Boğaziçi rescató la novela olvidada de Hanim y la publicó bajo el sello Oğlak Yayınları con el título Zafer Hanım ve Aşk-ı Vatan; en 2008 apareció con la editorial Zeynep Bektaş y en.[10][11]

Referencias[editar]

  1. Vaner, Semih (2005). La Turquie (en francés). Fayard. ISBN 978-2-2136-2-3696. 
  2. Öztürkçü, İbrahim (2009). Kültür ve edebiyatımızda ilk'ler ve en'ler (en turco). Yağmur Kitabevi. 
  3. Mahir Metinsoy, Ikbal Elif (2013). «The limist of feminism in muslim-turkish women writers of the Armistice Pedior (1918-1923)». En Köksal, Duygu; Falierou, Anastasia, eds. A Social History of Late Ottoman Women: New Perspectives (en inglés). Brill. ISBN 978-9-0042-55258. 
  4. Oğuz, Cem (1999). Osmanlı (en turco). Yayîn yeri ve tarihi. 
  5. İpşirli Argit, Betül (2011). «"How to Read" instead of "What to Read": Female Authors in Turkish Literature as Objects/Sources of Feminist Criticism». En Türe, Fatma; Talay Keşoğlu, Birsen, eds. Women’s Memory: The Problem of Sources (en inglés). Cambridge Scholars Publishing. ISBN 978-1-443-8326-56. 
  6. a b Sirman, Nükhet (2007). «Constituting the Modern Family as the Social in the Transition from Empire to Nation-State». En Frangoudaki, Anna; Keyder, Caglar, eds. Ways to Modernity in Greece and Turkey: Encounters with Europe, 1850 -1950 (en inglés). I.B.Tauris. ISBN 978-1-845-1128-99. 
  7. Acar, Feride; Güneş-Ayata, Ayşe (2000). Gender and Identity Construction: Women of Central Asia, the Caucasus and Turkey (en inglés). Brill. ISBN 978-9-0041-1-5613. 
  8. Kaymaz, Kadriye (2009). Gölgedeki kalem: Emine Semiye (en turco). Küre Yayınları. ISBN 978-9-7566-1-4624. 
  9. Esen, Nüket (2006). Modern Türk edebiyatı üzerine okumalar (en turco). İletişim Yayınları. ISBN 978-9-7505-0-4075. 
  10. Enginün, İnci (2006). Yeni Türk edebiyatı: Tanzimat'tan Cumhuriyet'e, (1839-1923) (en turco). Dergâh Yayınları. ISBN 978-9-7599-5-0286. 
  11. Çamkara, Ayşe. «Zafer Hanım’ın Aşk-ı Vatan Romanı Bağlamında Kadın» (en turco). Archivado desde el original el 15 de abril de 2009. Consultado el 17 de octubre de 2017.